Adıyaman’dan Kocaeli’ye çalışmaya gelen Ünal Çetinkaya, maddi sıkıntılardan dolayı intihar edeceğini sosyal medyadan paylaştığı intihar notuyla duyurduktan sonra çalıştığı inşaattan aşağı atlayarak yaşamına son verdi. Çetinkaya’nın intiharı Kocaeli’de son 6 günde 4. intihar oldu. Adıyaman’da yaşayan Ünal Çetinkaya (25) adlı genç, çalışmak için geldiği Mimar Sinan Mahallesinde bir inşaatta çalışmaya başladı. Çetinkaya, geçim sıkıntısı nedeniyle çalıştığı inşaatın 5. katından kendini yere bıraktı. Çetinkaya’yı yerde gören diğer işçiler durumu sağlık ekiplerine bildirdi. Eğitim ve Araştırma Hastanesi’ne kaldırılan Çetinkaya Yoğun Bakım Ünitesi’nde tedaviye alındı. Çetinkaya, doktorların tüm müdahalesine rağmen yaşamını yitirdi.

MADDİ SIKINTI YÜZÜNDEN

Yaşamını yitiren Ünal’ın sosyal medya hesabı üzerinde yaptığı paylaşımlarda maddi sorunlardan dolayı intihar ettiği öğrenildi. Çetinkaya, bıraktığı intihar notunda, “Evet son saatler bunu yapmak hayatımda hiçbir zaman yapmak istediğim bir şey ama artık olmuyor, nefes alamıyorum, ruhen ölüyorum, beynimde düşüncelerim beni yiyip bitiriyor. Kocaeli’ye gelirken diğer arkadaşlar gibi intihar edeceğimi edeceğimi hissetmiştim burada hayatıma son vereceğimi biliyordum. Son zamanlarda maddi sorunlardan dolayı neler yaptığımı bilmiyordum. Kadınlara lütfen saygı gösterin, incitmeyin, şiddet uygulamayın, konuşmayı deneyin ön yargılı olmayın, affetmeyi bilin. Sizleri seviyorum, Hoşça kalın” ifadelerini kullandı. Kocaeli Ailesi tarafından cenazesi teslim alınan Ünal’ın yarın Adıyaman’da defnedileceği öğrenildi. Polis, olayla ilgili soruşturma başlattı.

HAYATIMA SON VERECEĞİMİ BİLİYORDUM

İşte Çetinkaya’nın son mesajları: “Kocaeli’ye gelirken diğer arkadaş gibi intihar edeceğimi hissetmiştim. Buradan hayatıma son vereceğimi biliyordum. Bu son zamanlarda bir takım maddi sorunlardan dolayı neler yaptığımı bilmiyordum. Zar zor Allah’a olan inancımdan dolayı ayakta kaldım. Umudumun sahibi Rabbimdir. Ben artık kendime inanmıyorum, umut vermiyorum.

NEFES ALAMIYORUM

“Evet son saatler bunu yapmak hayatımda hiçbir zaman yapmak istemediğim bir şey ama artık olmuyor, nefes alamıyorum. Ruhen ölüyorum beynimde hücrelerim beni yiyor bitiriyor. Ne olacaksa olsun. Evet bana ihtiyaçları olan bir annem, abim ve kız kardeşim var. Onlar bakılmaya muhtaçlar. Hayatımı her zaman onlara adamak istedim, her zaman ama yapamadım. Her şey bitti. Ben nefes alamıyorken onlara nasıl nefes olabileceğim? Ben onları canımdan daha çok seviyorum ama onlar benim en değerlilerim. Umarım abilerim , ailem onlara iyi bakarlar.”