Yeni yıla Medar’dan uzman psikolog bakışı

Gölcük Medar Hastanesi’nden Uzman Psikolog Betül Çelik‘in yeni yazısı…

2021 için yazmak niyetiyle otururken klavyemin başına, önceki yılı karşılarken neler yazdığımı incelemek istedim.

Uzun uzun anlattığım yeni yıl yazımda, bir cümle çakılı kaldım bir anda:

“Kabul etmek gerekir ki biten her yıl, en iyi öğreticidir yaşamda” diye not etmişim.

Tam da 2020 için dökülmüş elimden, gönlümden anlaşılan.

Önüne, ardına dilekler, temenniler, öneriler sıralanmış olsa da, şimdiki uğurlama faslında, aldım çıkardım bu cümleyi yazının içinden, koydum özenle bir kenara.

Sadece bu cümle bile yeterliymiş aslında.

Sahiden, yıllara sığdırmayı beceremediğimiz ya da kaçmaya çalıştığımız öğrenimler, iş başa düşünce, hızlandırılmış bir biçimde nasıl da tecrübe ediliyor insan hayatında.

Şimdi bu farkındalıkla 2021’i karşılarken, öncekiler gibi öneri ve dilek listesi yerine (inanıyorum ki hepimizin listesi oldukça kabarık. Bu kısmı size emanet ediyorum), ben yalnızca öğrendiklerimizi toparlamak ve bırakmak istiyorum buraya, 2021’i karşılayabiliyor olmanın anısına:

1. Sağlığın kıymetini en az salgın sürecinde olduğu kadar bilmeyi,
2. Bilimin değerini, bilim insanının kıymetini,
3. Vakit varken sevdiklerinle olabilmenin yüceliğini,
4. Açık havada ciğerlerine gökyüzünü doldurabilmenin kadrini,
5. Yürekten bir kucaklaşmanın iyileştiriciliğini, şefkati,
6. Kendin kadar karşındakini de düşünebilme becerini, empatiyi,
7. Birliği, bütünlüğü, topyekünlüğü,
8. Acıda da birlikte kalabilmeyi,
9. Mızmızlık edip kaçınılan cenazelerin, aile-eş-dost ziyaretlerinin,düğünlerin de özlenebilirliğini,
10. Kaygısız gözlerle birbirine yaklaşabilmenin lüksünü,
11. 20 yaş altı ve 65 yaş üstünün, diğer yaş aralıklarıyla fark gözetmediği günlerin önemini,
12. Hangi saatte ne yapabilirdik’in kararını kendimizin verebildiği günün/gecenin keyfini,
13. Okulun, sıra arkadaşlığının, canlı kanlı derslerin ve hatta sınavların aranabileceğini,
14. Çoğumuzun daha önce birçok yerde aradığı yemek lezzetini, kendi mutfak şefliğinde bulabildiğini,
15. Can sıkıntımızla başbaşa kalarak geliştirdiğimiz çözüm üretme becerimizi,
16. Belli aralıklarla (mecbur kalmaksızın) ailecek tekrar tanış olmamızın aslında nasıl da ihtiyaç olduğunu, bu tanışıklık için bir mecburiyet gerekmediğini,
17. Arkadaşlarla içelebilen bir fincan kahvenin kırk yıllık hatrının nereden geldiğini,
18. Sabah kalkıp gidilebilen bir işe sahip olmanın zulüm değil fırsat olduğunu,
19. Doğanın bize mesaj üstüne mesajla iletmek istediğini,
20. Birlikte göz göze – diz dize ağız dolusu gülüp, yürek dolusu ağlayabilmeyi,
21. Konuşabilmeyi, rahatça konuşacak kadar nefes bulabilmeyi,

Ve tüm bunlarla birlikte en önemlisi de:

Seneca’nın dediği gibi: “Yaşıyorsak hala ümit var demektir”in hakkını verebilmeyi..

Hatırlamayı diliyorum.

Gönlünüzden geçenlerle ve hatırda kalanlarla geçecek bir yıl diliyorum,

Daima sevgiyle…