Mevlüt’ün yeni kitabı “Benim İçin Bir Şeyler Hatırla” üzerine

Ben bir kültür veya kitap eleştirmeni değilim.

Yorumcu da değilim.

Kitapları okuyarak onları değerlendirmek gibi uzmanlık alanım da yok.

Ama iyi bir okuyucuyum.

Okuduğumu çok iyi anlarım.

Bana bir yeteneğimi sorsanız,

“Okuduğumu çok iyi anlarım” diyebilirim.

Başkaca da belirgin bir yeteneğim yok bence.

Bu köşe yazımda gazeteci ve yazar arkadaşım Mevlüt Soysal’ın Benim İçin Bir Şeyler Hatırla kitabı üzerine bir şeyler yazacağım.

Çünkü kitap, edebiyat dünyası için çok önemli bir eser olabilir. Bu iddialı bir öngörü evet.

İlk değerlendirme yazısını da ben yazmış olayım istedim.

***

İnsanlar; doğar, büyür ve gelişir.

Gelişim belli bir süre sonra zihinsel gelişim üzerine devam eder.

Gelişimi, fizikselden ibaret sananlar biraz büyüdükten sonra oldukları yere çivilenirler.

10 yıl önce bıraktığınız yerden alırsınız.

Mevlüt o insanlardan değil.

Kendini geliştirmek için gayret eden, çok okuyan, gezen ve sanatı yaşam tarzı yapmış ender tanıdıklarımdan.

Bu yönüyle 10 yıl önceki Mevlüt’ün çok ilerisinde.

Mevlüt’ün daha önceki kitaplarını da okudum.

Hatta birinin editörlerinden biriydim.

Çok etkilenmedim.

Ama bu kitap ustalık ve samimiyetle kaleme alınmış, çok önemli bir eser.

***

Nietzsche’nin ve Schopenhauer’un okumaya devam ettiğim kitaplarına ara vererek Mevlüt’ün kitabına başladım.

Beni boğacak olursa fırlatıp bir kenara atacaktım.

Çünkü öyle derinlikli felsefi eserler okuyorum ki, herkesin her söylediği ve yazdığı bana çok sıradan geliyor çoğu zaman.

Yani artık yazılanları kolay beğenemiyorum.

Yazarak varlığını kendine kanıtlayan Mevlüt, kızına ithaf ettiği kitabında iç dünyasının kapılarını cesurca okura açıyor.

Çok derin, düşündürücü ve sorgulatıcı saptamaları, örnekleri var. Kimi zaman ise anılarıyla sizi çok güldürüyor.

Hatta kitabı okurken Mevlüt’ü bu yönleriyle tanımaktan büyük keyif aldım.

Montaigne, Denemeler’ini kendine dair notlar olarak görür. Ancak Denemeler’deki yüz örneğin 80’inde kendimizden parçaları okuruz.

Marcus Aurelius, Kendime Düşünceler kitabında kendine düşünür güya…

Nietzsche’nin konuşturduğu bir Zerdüşt’ü vardır.

O’nun ağzından çıkmıştır ama o hisler bizden başkasının hisleri değildir.

Mevlüt’ün kitabı da bir yönüyle içini insanlara açan bir romantiğin sorgulamaları, itirafları, korkuları, sevgisi ve merhameti yani hepimizden parçalar taşıyan duyguları içeriyor.

***

Benim İçin Bir Şeyle Hatırla, bazen sizi sanata buluyor.

Ardından “Güçlü ve çok olanın haklı sayıldığı bir dünyada azgın bir köpeğe karşı çıkmak kimin haddineydi?” sorusunu sorarak bir anda farklı bir duygu yoğunluğuna itiyor.

“Uçan arabaları bulan insanlık, nasıl olur da insanların karnını doyurmanın çaresini bulamıyor?” mesela…

Mevlüt, yaşam ve ölüm olgusu üzerine felsefi yaklaşıyor.

“Ölümün karşısına çıkan biziz. Ölüm duruyor, ölüm sabit. Koşan biziz” diyor.

Yorularak, yalpalayarak, tökezleyerek, düşerek kendini bulan bir yazarın kimi zaman ise kendine yabancılaşmasını okuyorsunuz.

Diğer yanıyla bir babanın, çocuğuna olan hislerinin derinliğini içiniz kabararak takip ediyorsunuz.

Mevlüt’ün kızı sevgili Dora için ne güzel bir hediye bu kitap.

Diğer yönüyle Dora’nın hayatına girecek erkekler için ise büyük handikap.

Mevlüt bu konuda çok bencil davranmış.

Neden mi?

Kızına sevgisini o kadar iyi anlatmış ki, ilerde Dora’ya aşık olacak çocuklar, O’nu etkilemek için çok zorlanacak.

Söyleyecekleri her şey, babasının yazdıklarının altında kalacak.

Evet;

“Benim İçin Bir Şeyler Hatırla”yı okudum.

Okuduğum için çok memnun kaldığım kitaplar arasına yazdım.

Okuru bol olsun.

Size de tavsiye ederim…