Bir kulak arkası kaldı, gelin!

on bir yıldır hemen her güne ayrı bir zam haberiyle uyanıyoruz.

İşçinin, emekçinin maaşına birkaç yüz lira zam yapılırken iğneden ipliğe ne varsa fiyatları katlanıyor.

Elde avuçta ne varsa alıyorlar.

Ayın sonuna deliksiz kuruş taşımadan giren kitle adeta bir ordu büyüklüğünde.

Borç almış başını gidiyor.

Kredi borcu olmayana artık insan demiyorlar neredeyse Türkiye’de.

Evinde et pişirebilenlerin sayısı bir elin parmağını geçmiyor.

Kah domates, kah soğan…

Bazı aylarda öyle bir zam geliyor ki eve sebze bile giremiyor.

Eskilerin gaz ve yağ kuyruklarını dinleyerek büyüyen bir nesiliz.

Biz neler anlatacağız yarın, korkuyorum.

*

Son olarak elektrik ve doğalgaz faturaları zamlanmıştı.

Bir iki gündür pek bir şeyden ses çıkmıyordu.

Araya hafta sonu girdi de rahat bir nefes aldık.

Derken…

Bugüne yine zamlarla uyandık.

Köprü ve otoyollara, tren biletlerine zam geldi.

Söz konusu zamlar öyle yüzde 3-5 değil.

Devletimizin bize ‘merhabası’ yüzde 15’ten başlıyor.

*

Ceketimiz, gömleğimiz çoktan gitti.

İç çamaşırlarını da son benzin zammında bir kenara bıraktık.

‘Yok mu bizi öpen’ diye dolaşıp duruyoruz ortalarda.

Yıllardır öpüldüğümüzü bile bile, hiçbir karşı duruş sergilemeden yaşadığımızı bir kenara bırakarak bu defa ağır ellerimizi toprağa basıp doğrulur muyuz düştüğümüz yerden bilmiyorum.

Kendi adıma bir kulağımın arkası kaldı öpülmedik.

Yenir bir zam, yeni bir güncelleme düşünüyorsanız beni hiç yormayın.

Kulağım arkası uzun süredir kaşınıyor zaten…

Araladım, bekliyorum.