Böyle topluma böyle siyasetçi

Bizim toplumda kim ne kadar bağırırsa o kadar haklıdır.

Çok okumuşundan kitap sayfası çevirmeyenine kadar hepsinin olaylara tutumu birbirine benzer.

Sorunları çözme yöntemiyse şiddete başvurmak.

Şiddet, vazgeçilmez öğe.

Sokakta yürürken,

Trafikte araba kullanırken,

Devlet dairesinde sıra beklerken,

Kasada para ödeyecekken hep hep hep aynı yöntem:

Çatık kaş, yüksek ses ve sıkılmış yumruk.

***

Kimsenin fikirsel tartışma zemininde bir iddiası yok.

Herkes kaç yumruk atabileceğini hesaplıyor.

Bilgi ve teknoloji çağında hala düelloya davet yapılıyor.

İçişleri Bakanı Süleyman Soylu ve Zafer Partisi Genel Başkanı Ümit Özdağ arasında yaşananlar bu toplumun üst düzey özetidir.

Birisi ülkenin bakanı.

Diğeri profesör, genel başkan.

Bu iki makamdan fikirsel bir tartışma beklersiniz.

Herkes argümanlarını ortaya koyar.

Doğru elbette bir tane değildir.

Ama kimin neye göre doğru belirlediğini anlar, bakış açısına tanışık olursunuz.

***

Bakan, önüne gelene hakaret eden bir kişilik.

Ağzını gere gere bağırıyor.

Tam da seçmen kitlesine uygun.

Çünkü bizim toplumda en çok bilen değil en boş bağıran haklıdır.

Süleyman Bey de bu şifreyi çözmüş ya da kapasite o kadar.

Diğer yandan Ümit Özdağ, lise çıkışında yaptığımız ergen kavgalarını hatırlatıyor.

Onunki de bir çeşit oyun.

O da kabadayılık pozu veriyor.

Biliyor çünkü;

Bizim milletimiz akademisyeni değil kabadayıyı sever, ona daha çok saygı duyar.

Ne üzücü bir durumdayız.

Ama kimse kusura bakmasın.

Dediğim gibi;

Siyasetçilerimiz, toplumumuzun özeti.

Toplum ne ki siyasetçisi ne olsun?