Bu şehri emekçiyi de ayıranlar yönetiyor!

Kocaeli’de emekçiler kimsenin umurunda değil.

Örgütlü mücadeleyle haklarını almak isteyenler için anayasal güvence ise delik deşik.

Sendikalı olmak anayasal bir haktır.

Bunu engellemenin cezası var.

Fakat ülkede yargının hali ortada.

Gerçi tüm devlet kurumlarında büyük bir bozgun, yozlaşma, işlevsizlik var.

Bunun nedenleri malum.

Liyakat yok, aidiyet var.

İktidara aidiyet bir numaralı referans.

Okunan okullar, alınan eğitimler, iyi insan olma gibi faktörlerin günümüz Türkiye’sinde hiçbir anlamı yok.

Böyle bir döneme denk geldik.

***

Emek kenti Kocaeli’de işçilerin eylemleri, direnişleri, anayasal hak olan sendikalı olma gayretleri önünde büyük setler oluşturuldu.

Bu ülkede grevler yasaklandı.

Her şeyden nem kapan, korkan, ürken bir anlayışla işçi grevleri bile milli güvenliğe tehdit olarak lanse edildi.

Kocaeli’de grevler yasaklandı.

Ancak işçilerin kararlı duruşu bu yasakları aştı.

Bu şehri yönetenler, mesela Bekaert’te patron incinmesin diye eylemler bitsin diye araya girerken diğer yandan Gebze bölgesindeki işçilerin uğradığı patron zulmü görmezden gelindi.

Bakın Corning grevi bugün 104. gününde.

Corning işçisine omuz veren bir kent yöneticisi ortaya çıkmadı.

Bir grev çayı içmediler.

***

Bu kentte emekçilerin tek dayanağı yine kendi dirençleri oluyor.

Takip ettiğim kadarıyla sürecin en başından bu yana Corning işçisi, en büyük desteği Emek Partisi’nden gördü/görüyor.

Bunun haricinde “Fotoğrafımız olsun” diye gidenler de oldu.

Ancak Bekaert’te yabancı patrona omuz verenler, günlerdir burada alın terleri için mücadele eden emekçileri görmezden geliyor.

Kimse omuz vermese de adalet mekanizması doğru işlese sorun kalmayacak.

Ama o da yok.

İşçiye “Ne yaparsanız yapın, ne haliniz varsa görün!” deniyor.

Bu kentin helal rızıkta ısrarlı çocukları yalnız.

Direnişlerini bir kez daha gönülden selamlıyorum.

—

GÜNE BİR AFORİZMA

“Unutkanlar şanslıdır; çünkü hatalarının derdini çekmezler” Nietzsche