Direnen emekçiler kazanacak!

Liseye giderken eylül ekim gibi sonbaharın zorluğunu yaşardık.

Sabah erken saatte çıkar servise yetişmek için koşar adımlarla Cumhuriyet Parkı’na yürürdüm.

Hava soğuk olurdu.

Üzerimdeki ceket yetmez bir de mevsimlik bir mont giyerdim.

Okul Yuvacık’ta Tınaztepe’deydi.

Sabahları kırağı vururdu.

Bir iki ders sonra hava ısınırdı.

Okul çıkışında ise o mevsimlik mont ve okul ceketi fazla gelirdi.

Nasıl taşıyacağımızı bilemezdik.

Benzer bir hava durumu hakim bugünlerde.

Sabah uyanıyorum dondurucu soğuk, öğleden sonra sıcak.

*

Korunaklı ofislerde, evlerde çalışırken durum rahat.

Peki ya bu kentin direnen, direnmek zorunda kalan emekçileri ne yapacak?

Mesela Corning işçilerini biliyor musunuz?

Fabrika önünde direnişteler.

Sabah ayazında fabrika önünde bekliyorlar.

Gece karanlığında fabrika önünde bekliyorlar.

Corning Kablo’da örgütlü olan DİSK/Lastik-İş, şubat ayında başlayan toplu iş sözleşmesi görüşmelerinde işçiler adına yüzde 105 zam talep ederken, işveren yüzde 60 zam teklif etti.

Sendika ve işveren arasındaki görüşmelerde anlaşma sağlanamaması ve arabulucuya taşınan sürecin ardından uyuşmazlığın devam etmesi üzerine 2 Haziran’da grev kararı alındı.

14 Temmuz’da fabrika önünde greve başlayan Corning Kablo işçileri, asgari ücret (11 bin 402 lira) seviyesindeki ücretlerinin artırılmasını talep ediyor.

Bu talep insanca bir talep değil mi?

Ocak ayından bu yana her şeyin fiyatı 2-3 kat arttı.

Peki neden işçilerin maaşları bu düzeyde?

Sadece 11 bin 402 lira geliriniz olduğunu, kirada yaşadığınızı, çocuğunuzu okuttuğunuzu düşünün.

Ne mümkün?

*

Bir de Bekaert işçileri var…

Ocak ayı öncesinde sözleşme süreçleri askıya alındı.

100 günden fazla süre direndiler.

Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan fabrikada işçilerin grev yapmasını yasakladı.

Yılmadılar.

Ocak ayında zam aldılar.

Ancak o zam da eridi.

Haklı olarak maaşlarında iyileştirme talep ediyorlar.

İşveren bir araya gelmelerinden rahatsız.

Bu sebeple DİSK’e bağlı Birleşik Metal İş Sendikası’nın işyeri temsilcisini ve sendikalı bazı işçi önderlerini işten attı.

İşçiler kendilerini fabrikaya kapattı.

Direniş başlattılar.

Sabahın ayazından Bekaert işçileri de nasibini alıyor.

İşveren milyonlar kazanırken emekçinin yaşadığı bütün sıkıntıları görmezden geliyor.

Bu kentin emekçileri bunları hak etmiyor.

Birileri sanayisiyle kentin çevresini, doğasını, trafiğini, emekçisini sömürürken milyonlar kazanıyor.

Onlar için çalışanlar ise açlıkla mücadele ediyor.

*

Kocaeli’de emekçiler adına maalesef halen asgari ücret konuşuluyor.

İyi de asgari ücret bir zorunluluk değil ki.

Asgari ödenmesi gerekeni belirliyor.

İşe bugün giren, tecrübesi olmayan kimselere verilebilecek en düşük rakam asgari ücret.

Yıllardır aynı işyerinde çalışan, tecrübeli personellerin halen daha aynı ücreti alıyor olması akıl alır gibi değil.

İşverenlere karşı yapılması gereken tek şey işçilerin birlik olmasıdır.

“Tüm dünya işçileri, birleşin” diye boşuna dememiş dedelerimiz.

Kartonsan’ın hatırlanması gerek.

Çok yeni, çok taze bir direniş.

Kartonsan’da işçiler direndi ve kazandı.

Corning’te de Bekaert’te de kazanan işçi sınıfı olmalı.

Bu kentin insanına düşen, direnen ve mücadele eden işçinin yanında durmaktır.

Kısa bir mesaj bile çok şey ifade ediyor.

İşçi direnişlerini ziyaret etmek ise onlar için büyük moral.

Kocaeli halkı üzerine düşeni yapar, işçisine, emekçisine sahip çıkar.

Geçmişi işçi kazanımları ve zaferleri ile dolu olan bu kentte dilerim yeni zaferleri öncelikle Corning’te ve Bekaert’te elde eder emekçiler.

*

Keşke işçiler direnmek zorunda kalması ve insanca yaşayabilecekleri ücretleri alabilseler.

Fakat maalesef bu topraklarda ekmek aslanın ağzında.

Sabahın ayazında, gecenin karanlığında beklemek, mücadele etmek gerek.

Başka yolu yok.