Kapkaranlık bir çukur içindesiniz!

Sevgi, anlayış ve hoşgörüden uzak bireyler yetiştiriyoruz.

Çocuklarımızı estetikten, edebiyattan ve sanattan uzak büyütüyoruz.

Göstermelik, “desinler diye birkaç etkinlikle çocuklara bir şeyler kattığımızı sanıyoruz.

Şiirle, düşünmeye teşvik etmekle, sporla onları yoğurmuyoruz.

Psikolojisi bozuk bireylerin sayısı artıyor.

Ve o bireyler toplumsal psikolojinin bozulmasının da birinci etkeni oluyor.

Türkiye’de her şiddetin tüm çeşitlerini görüyoruz.

Erkeğin erkeğe şiddeti, insanın hayvana şiddeti, kadının kadına şiddeti ve yaygın olarak erkeğin kadına şiddetini üzülerek izliyoruz.

***

Yine kadın cinayetleri gündemde.

Psikolojisi bozuktu, aldatıldığından şüphe ediyordu…

Eee?

Sonu cinayet.

İnsan hayatı bu kadar kolay harcanmamalı.

Yaşanılan acılar üzerine yapılan yorumları görünce de midem bulanıyor inanın.

Herkes kendine açtığı abuk sabuk pencerelerden kendince çıkarımlar yapıyor.

Sistem kadını dışarı özgür bırakarak onun göz önünde olmasını sağlıyormuş.

İşte yeni medyayla ahlaki düzende büyük bir erozyon oluyormuş.

Aman efendim işte mini etek giydirilip gezdirilen kadınlar eninde sonunda şiddete maruz bırakılıyormuş.

***

Sadece maddeyle ilgilenenlerin, sadece kadın bedenini cinsel obje olarak görenlerin yaptıkları bu yorumları duymaktan görmekten okumaktan nefret ediyorum.

Hem de bazen kadınların öylesine sığ, öylesine cahilce yaklaşımlarını görüyorum ki; buna diyecek bir şey bulamıyorum.

Kadını evinin içine kapattıklarında hiçbir sorun kalmayacağına inanların olduğu bir ülkede yaşıyoruz.

Ancak kötülüğün ev içinde ya da sokakta değil zihinlerde yeşerdiğini orada şekillendiğini anlamak istemiyorlar.

Kendi yargılarını dağıtanlar da cabası.

Son iki gündür kadına şiddet olaylarında pek çok yoruma denk geldim.

Bazılarının iflah olmaz, merdivensiz bir çukurda yaşadığını bir kez daha gördüm.

Şiddete kılıf arayanlar, onu bir şekilde meşru kılmaya gayret edenlere sesleniyorum:

İN-SAN DE-ĞİL-Sİ-NİZ!