Kocaeli’de iktidar aşkı

İktidara gelen sistem partileri neyden şikayetle bu ülkede oy aldıysa o şikayet ettiği şeyleri iktidara geldikten sonra kat kat fazlalaştırdı.

Karşı mahalle olarak belirlenen muhalefete ellerinden gelse bir damla su vermiyorlar.

Türkiye hamasetin, hasedin ve ötekileştirmenin üst seviyesindeki ülkelerden biri.

Düşman yaratmak için suçu olmayanların en ağır ithamlardan biri olan terörle çok kolay yaftalanabildiği bir ülkede yaşıyoruz.

Bu da toplumda iktidarı destekleyen taban tarafından çok kolay bir şekilde kabul ediliyor.

Terörün ve terör destekçiliğinin tanımı değişti.

İktidara karşı eleştiri yapan herkes terörle ilişkilendirilebiliyor.

İktidarının altını sağlamlaştırmak için öteki saydığı her şeyi aslında tuğla yapıyorlar.

***

İktidar demek güç demek.

Para demek.

Statü ve övülme ihtiyacı ise bu iktidarın en üst zaafı.

İktidara gelen bırakamıyor.

İlk başlarda ülkeyi yönetme ve daha iyiye ulaşma ideali olduğunu varsayalım;

Bu ilerleyen süreçte sistem partilerinde farklı noktalara evriliyor.

Yaratılan zenginler, büyütülen sermayeler, vebali alınan ve sonrasında bu vebal için hesap verme korkusu tümüyle iktidara yapışmaya doğru gidiyor.

Düşünsenize;

22 yıllık bir iktidar.

Bunların zenginleri, bürokratları, belediyeleri, memurları…

İktidar demek Türkiye’de büyük bir holding demek.

Ülkeyi holding gibi yönetiyorlar.

Bir iktidar değişiminde kökünden sarsılacak.

İktidarı çok yönüyle ele alırsak neden bırakmakta zorlandıklarını da net olarak görürüz.

***

Cumhurbaşkanlığı ikinci tur seçimi var.

Bakın sahaya en çok AK Parti’lileri görüyoruz.

Değiştirme iddiasında olanlar AK Parti kadar enerji ortaya koyamıyor.

Bu denli motive olamıyorlar.

Kocaeli’de en eski isimler dün gençlik kollarına girenlere kadar herkes sahada.

Bir dönem daha Kocaeli Büyükşehir Belediye Başkanı olmak istemesine rağmen dinlenmesini istenen İbrahim Karaosmanoğlu mesela…

Sahadan ayrılmıyor.

Hoca’nın yaşı da ilerdi.

Ama sistemin devamı için çalışıyor.

***

Benzer çok isim sayabiliriz.

Değiştirmek isteyenler sürdürmek isteyenlerden daha arzulu değil.

Bu benim gözlemim.

Doğru yanlış demiyorum.

İktidar aşkı, yönetme arzusu, gücü elinden kaybetme korkusu Cumhur İttifakı kanadını kamçılıyor.

Haksız değiller.

Çalışacaklar.

Sonuna kadar, gittiği yere kadar böyle gitmesini istemeleri nefes alıp vermek kadar doğal değil mi?