Kocaeli’de siyaset GÜBRETAŞ’la samimiyet sınavı verecek

Emeğin kenti Kocaeli.

Yüzlerce fabrikayla cumhuriyetin sanayi üssü.

Bu özelliğine bakarsak emeğin kıymetinin olması lazım.

Çünkü üretimin öncül dişli olan işçiler.

Ama işverenler işçiyi köle gibi görüyor.

Kendi belirledikleri maaşı verip, işçinin etini sütünü her şeyini yemek istiyorlar.

Sendikal mücadelenin önemi de burada ortaya çıkıyor.

Bazıları bunu söyleyince kızıyor ama;

En kötü sendika, sendikasız olmaktan iyidir.

***

Sendikanız olmazsa patron sizinle kedinin fareyle oynadığı gibi oynar.

Örgütlü bir mücadele ortaya koymazsanız, kazanamazsınız.

Birlikten güç birlikten kuvvet, birlikten zafer doğar.

Bunu tartışmaya bile gerek yok.

Hele ki bu denli sert kapitalizmin avuçlarının ortasındayken.

Kocaeli’de son iki yıldır işçi grev ve direnişleri artıyor.

İşçiye direnişten başka çare bırakmıyorlar.

Grev hakları, işçilerin hayatları kadar önemli.

Bu hakka sahip çıkılmalı, taviz verilmemeli.

***

Bakın Bekaert, Kartonsan direnişlerine.

Sonuçta işçi kazandı.

Yıprandılar, yoruldular ama direnişleriyle kararlı bir şekilde sonuç aldılar.

TÜPRAŞ ve Ford işçisinin de kısmi direnişlerine şahit olduk.

Şimdi de GÜBRETAŞ’ta 280 işçi direnişe hazırlanıyor.

Bugün grev kararı asıldı.

Herhangi bir gelişme olmaması üzerine Petrol-İş Sendikası 12 Mayıs’a kadar bir anlaşma sağlanmazsa 12 Mayıs sabahı greve çıkacağını duyurdu.

Asgari ücretin altında kalan maaş nedeniyle yetkili sendika yüzde 150 oranında zam talebinde bulunurken işveren ise süreçte yüzde 60 zam teklifi ile masaya geldi.

İşverenin bu teklifi kabul edilemez noktada.

***

Burada da işçi kazanacak.

İşveren işçiyle uzlaşacak.

İşçi emeğinin karşılığını, hakkı olanı kazanacak.

Önümüzde seçimler var.

GÜBRETAŞ süreci siyasi partiler için de bir sınav olacak.

Göreceğiz kim emeğin, kim sadece sermayenin yanında.