Kocaeli’nin cinayeti!

Artık uzun süre deprem acısı ve gündemiyle yaşayacağız.

Bu nedenle kaleme alacağımız haberler ve köşe yazıları da ekseriyetle bu konu üzerinde olacak.

Kahramanmaraş depremleri nedeniyle büyük yıkım yaşadık.

On binlerce can kaybımız var.

Yine on binlerce yaralımız var.

Hala yaşam ümidi var.

Bir haftayı geride bıraktık.

Kolay bir hafta olmadı.

Önümüzdeki günler de kolay olmayacak.

Bize kolay zaten hiç uğramadı.

***

Acılardan, yıkıntılardan, yok oluşlardan bir ders çıkaramadık.

İmar barışı denilen garabetle deprem bölgelerinde yıkıma kendi kendimize zemin hazırladık.

Yüzbinlerce yapı var.

Denetim yok.

İmar planlarına uymak yok.

İlk felakette yıkılıyoruz.

Altından kalkamayacak bir enkaz üzerimize çöküyor.

Gözyaşı, çile, yokluk, her türlü trajediyi yaşıyoruz.

Ama yine aklımızı başımıza alamıyoruz.

Bir sonraki yıkımı bekliyor, şuurumuzu kaybetmiş gibi hayatımıza devam ediyoruz.

Daha düne kadar “Asrın felaketi” dediğimiz Gölcük Depremi’nin üzerinden 23 yıl geçti.

O felaket geride kaldı.

Şimdi kat kat büyüğünü yaşıyoruz.

***

Ders alsak böyle mi olurdu?

Kocaeli’de hala binin üzerinde orta hasarlı denilen tabut binalar var.

İnsanlar yaşıyor bunda.

İlk depremde yıkılacaklar.

Biliyoruz.

Enkazın altında kalacağız.

Kocaeli, bir şehir.

En büyük yıkıntılardan birini yaşayan bir şehir.

Ama Kocaeli ders almadı.

Önlem almadı.

Kocaeli, bir depreme hazır değil.

Depreme olursa şu an bu köşeyi yazdığım binanın da yıkılacağını biliyorum.

Bile bile yaşıyorum.

***

Yazının başında imar barışı dedik.

Bugün haber olarak da sitemizde yayınladık.

Kocaeli’de 80 binin üzerinde bina imar barışından faydalanmış.

Kocaeli’nin insanının imar barışına ihtiyacı yok!

Ölmeyeceği binalara ihtiyacı var.

İmar barışı denilen garabet apaçık bir cinayettir.

Bunu söylememek, bunu ifade etmemek cinayete ortaklıktır.

Bizim daha fazla acıyı kaldıracak, gücümüz yok.

Biz daha fazla yıkılmak, enkaz altında kalmak istemiyoruz.

Gücümüz kalmadı…