Nasıl yaşarsan yaşa memleketi

Yazmaktan yoruldum.

Ekonomi, zam, enflasyon…

Çarşı, pazar, market yangını.

Bunlarla dertlenmek çok tehlikeli.

Dertlenip dile getirmek daha tehlikeli.

Vaatler havada uçuşurken, somut bir şeyler görememek de cabası.

Ekonomik krizi “Daralma” diye nitelendirip “Kriz” diyenin hain ilan edildiği bir memlekette ne yapacağız bilmiyorum.

Ama biz yine yazmaktan geri durmayacağız.

Zaten yazmayacaksak bu işi neden yapalım?

***

Kocaeli’de bugün eline alsan ağırlığını hissetmediğin ekmek simit olmuş 5-6 TL.

Vatandaş, simit çay hesabıyla bir ayda yaşayamaz durumda.

Diğer yandan her kalemde zamlar devam ediyor.

Asgari ücreti arttırmanın hiçbir kimseye faydası yok.

Ziyadesiyle zararı var…

Sadece iş verinin boynuna yük yüklemek dışında hiçbir işe yaramayan artışlar var.

Herkes 1’e aldığını 10’a satmanın peşinde.

Herkesin malı altın.

Devlet patrona, patron işçiye, esnaf vatanda, ev sahibi kiracıya zincir olmuş.

Hepsi birbirine zam yapıyor.

***

Bir de bizim ülke insanı öyle ulvi, ahlaka önem veren bir toplum özelliği göstermiyor.

Kültürel yozlaşma almış başını gidiyor.

Bunu tetikleyen şey ise yönetim ve ekonomi istikrarsızlığı.

Her sonucun bir nedeni vardır.

O nedenle ülke insanına da yüklenmek boş gayret…

Ama her geçen gün daha zora giriyor işler.

Herkes yıl sonunda asgari ücreti bekliyor.

Hükümet şirin görünecek diye işçi ücretine zam yapacak.

Patron bunu karşılamak için sattığı mala zam yapacak

***

Vallahi ülkenin durumuna iyi bakmak istiyorum.

Bir yandan üretim çabaları var.

Boş işler olarak görmüyorum.

Ama diğer yandan sade vatandaşın çektiği eziyeti görünce hiçbir şey gözümde olmuyor.

Yapacağımız arabaları alamayacak bir halk yaşıyor ülkede.

Ballı kaymaklı işler yapanlar dışında yeni yapacağımız araçları kim alabilecek?

Düşünceler uzayıp gidiyor.

Sakıncalı noktalara uzanıyor.

Sonra diyorum sakin ol derin bir nefes al ve okuyucularına esenlikler dile…