Tersine evrim!

Türkiye’de gündemde olması gereken hiçbir şey tartışılmıyor.

Hep suni gündemler var.

Ben bu ülkede tek sorun görüyorum.

Ekonomik batak.

Yanan çarşı pazar.

Temel gıda ürünlerinin fahiş artışı.

Yani kriz arkadaşlar.

Bir illüzyon var.

Bu toplumsal illüzyon sanıyorum.

Ben henüz yakalanmadım.

Ağır bir salgın gibi.

Gerçekleri göremiyorsunuz.

Açlıktan ölseniz bile “Ben neden açım?” demiyorsunuz!

Size ideolojik aygıtlardan pompaladıkları gerçeğin yanından geçmeyen propagandaların büyüsüne kapılıyorsunuz.

Allah vermesin: büyük dert!

***

Türkiye’de durum böyle.

İnsanlar, yaşamakta zorlanıyor.

Asgari ücret son iki yılda üç kat arttı.

Ama hala kimse rahatlamadı.

Sorgulamadan yoksun bir yaşam sürülüyor.

Yaklaşık 2400 yıl önce, Sokrates,

“Sorgulanmayan hayat yaşanmaya değmez” demiş.

Şimdi modern toplumlar olarak adlandırılan bizler, bu derin düşünce ve yaşam yorumunun neresindeyiz?

Sadece sorgulamayla bitmiyor.

Bunun için bir de itiraz lazım.

Sonra sorular sorup eyleme geçmek lazım.

Ama biz daha sorgulama aşamasına gelemedik.

***

İyi ve kötünün anlamını yitirdiği bir dönemdeyiz.

Her şey muğlak, sisli, net olmayan bir şekilde yaşanıyor.

Türkiye’de bugünlerde asgari ücretin ne kadar olacağı merakla bekleniyor.

Mesele asgari ücretin artması mı gerçekten?

Marketlerde ürünlerin fiyatları sistematik olarak sürekli artıyor.

Enflasyon tavanda.

Boş vaatler ve siyasetlere kanmayı ne zaman bırakacağız?

Aç insana edebiyat işlemezdi.

Biz tersine evrime gidiyoruz.

Üzülüyorum ülkenin içinde bulunduğu hale.

Ama kimse kendi durumunu sorgulamıyor.

“Ben neden zor yaşıyorum? Bunun sebebi ben değilsem ekonomiyi yönetmesi için görev verdiklerim ne yapıyor?” demiyor.

Çok ilginç bir dönemden geçiyoruz.

Bize de böyle bir dönem denk geldi.

Bizim nasibimizde de bu varmış.