Bir kent esnafı daha veda ediyor!

Çok uzak bir geçmişte sanki çocukluğum.

Yaşlandığımı çocukluğuma dair anıların birer kaybolmasıyla fark ediyorum.

Lise dönemim bile çok ama çok eskide kaldı sanki.

Bölük pörçük bazı sahneler aklımda sadece geçmişe dair hepsi bu.

*

Eski İzmit de aynı yaş alan bedenim gibi.

Hızla yok oluyor.

Anılarda birkaç sahne kalırsa İzmit’e dair, ne ala.

Doğma büyüme İzmitliyim.

Bu kentin sokaklarını karış karış bilirim.

Her köşe başında ayrı bir yaşanmışlık var.

Bazılarını hatırlayamıyorum.

Bazıları dün gibi aklımda.

*

Okulların açılmasına kısa bir süre kala önce okul kıyafetlerini alırdı annem babam.

Siyah önlüğü son giyen jenerasyon biziz.

Altına bir de ayakkabı almak gerek.

O dönem durum kötüyse ayakkabıcılar çarşısına gidilirdi.

Biraz para varsa evde, Çınar Pastanesi’nin pasajında yer alan Nuh Beybi’de alırdık soluğu.

Nuh Beybi’nin ayakkabıları en kalitelisiydi.

Ben Nuh Beybi’den ayakkabı giyme fırsatını yakaladım.

Ne mutlu benim çocuğum da o ayrıcalığa sahip oldu.

Fakat artık bir dönemin sonu geliyor.

Bunu acı bir tecrübeyle öğrendim.

*

Okulların açılmasına bir hafta kaldı.

Devrim Ekim dördüncü sınıfa geçiyor bu sene.

Okul kıyafeti zorunlu değil ama biz yine de üniformayı bilsin istiyoruz.

Okul pantolonlarını diktirdik.

Okul armalı tişörtlerini aldık.

Beyefendi çok haylaz.

Neredeyse her gün bir tişörtünü kullanılmaz hale getiriyor.

Yıkmaya yetişmiyor bazen.

Armasız birkaç tişört daha ekledik yanına.

Sıra ayakkabıya geldi.

Nuh Beybi’de aldık soluğu.

Ayakkabıların fiyatlarını sordum, çok makul geldi.

Sebebini sordum ve çöktüm.

*

Yılların markası, kentin en kaliteli çocuk ayakkabı markalarını hem satan, hem de kendi markası ile üretim yapan Nuh Beybi piyasadan çekilme kararı almış.

Sebep ekonomi.

Sattıkları ürünün yerine yenisini koyamaz hale getirmiş piyasalar.

Nasıl koysunlar?

Enflasyon yıllık değil, saatlik işliyor artık.

*

Bir Çinili Fırın’da içim çok acımıştı bir de Tüysüzler Ayakkabı’da.

Şimdi Nuh Beybi de veda ediyor kent halkına.

Peşi sıra açılan AVM’lerle birlikte kent esnafı büyük yara almıştı.

Yerel markalarını korumak için de bu kent hiçbir şey yapmadı.

Kentin esnaf dernekleri siyasetin peşine düştü, esnafı unuttu.

Odalar filan da kendi iç çekişmelerinden, seçim gündemlerinden çok verimli çalışamadı.

Kent esnafı bir başına kaldı.

Bugün Nuh Beybi’yi uğurluyoruz.

Yarın sıra kime gelecek acaba?

Bir elin parmaklarını geçmiyordu sayıları, şimdi kent esnafı dediğimizde uzunca bir düşünmemiz gerekiyor var olup olmadığını bilmek için.

*

Nuh Beybi stoklarını nakite çevirmek için çok büyük indirim yapmış.

Batan geminin malları gibi adeta.

Aldığımız her ayakkabıda canım sıkıldı.

Yazını, kışını çıkardık Devrim Ekim’in.

Buruk bir vedalaşma ile dükkandan ayrıldık.

Seneye okul ayakkabısı için büyük markalardan başka gidecek neresi kaldı bilmiyorum.

Kentin hafızası yok oluyor.

Kent yok oluyor.

AVM’lere muhtaç kalıyoruz.

Kent esnafı birer birer piyasadan çekiliyor.

Acı, çok acı…