Çocuk neden hata yapar?

Hayatımızın en büyük ve en kıdemli evresidir ‘’ebeveyn’’olmak.

Bazılarımızın tek hayali budur.

Çocuk sahibi olmayı istemek, hayalini kurmak yada anne-baba olabilmek için mücadeleler vermek bazen doğru ebeveyn  olmak için yeterli olmayabilir.

Çocuk; sizin tek tek tuğlalarını koyduğunuz, çimentosunu en iyi malzemelerle kardığınız, temelini en iyi zemine attığınız bir yapıdır.

Eğer tuğlalarını düzenli koymazsanız yamuk, çimentosunu güzel karmazsanız engebeli, temelini sağlam atmazsanız dayanıksız olur.

Sadece anne –baba mertebesi almak için değil, çocuğumuza her yolda ve koşulda yol arkadaşı olunabilinecekse, doğruyu yanlışı bıkmadan usanmadan öğretebilinecekse, her düştüğünde onun bir birey olduğunu bilerek incitmeden, insanlık duygularını örselemeden kaldırılabilinecekse çocuk sahibi olunmalı.

Çocuk yetiştirmek çiçek yetiştirmeye benzer, yanlış zamanda ve oranda verilen su nasıl çiçeği öldürürse, çocuğumuza yanlış ve zamansız verdiğimiz tepkilerde kişiliğini öldürür ve kişilik bozukluğuna sebep olur.

Çocuk sevgisiz büyümüşse ‘’KİNDAR’’ olur.

Sevgisiz büyüyen çocuk merhametten uzak olur. Değer vermez. Acıma duygusu devreye girmeyeceği için acımasız, empati yoksunudur. Sevgisiz olduğu için bireylere karşı saygısız davranışlar sergileyebilir.

Parayla malla sevilmişse ‘’KISKANÇ’’ olur.

Eşyayla sevilen ya da başka bir deyişle sevdirilen çocuk kıskanç olur.

Çocuğa bunu yapmazsan oyuncak almam, şunu yapmazsan dondurmayı vermem gibi cümleler, paylaşımcılığını zedeler ve ona sunulan imkanları yitirme korkusuyla ‘’benlik  egosu ‘’yükselir.

Engellenmişse ‘’HIRSLI’’ olur.

Yaptığı yada yapmak istediği her hamlede önüne çekilen setler, dik başlılığı ve inadına yapma arzusu uyandıracaktır.

Sizin onayınızın olmadığı durumlar da dahi izin verip, ilerleyen  süreçte farklı yöne yönlendirilerek algı yanıltmasıyla çocuğunuzu uygun duruma yönlendirmeniz daha faydalı olacaktır.

Trenle yaptığımız yolculukta rayların önceden şekil değiştirdiğini fark etmediğimiz gibi …

Yolculuk devam eder ama yolcu sarsılmaz…

Şiddet görmüşse ‘’NEFRET’’ olur.

Kelime israfına gerek yok.

Orantısız uygulanan güç, güçle birlikte uygulanan şiddet ve savunmasız bir beden.

Tabi ki sonucu ‘’nefret’’

Kıyaslanmışsa ‘’HASET’’ olur.

Arkadaşımın kızı/oğlu böyle, komşunun kızı şöyle diye verilen örneklerle çocuk kendini beğendirme çabasına girer. En iyilere ulaşsa dahi anne-baba takdiri göremez. Çocukta özbenlik temeli ve kendine olan saygısı yitirilir.

Ters etki olarak aile bireyleri de dahil herkese haset ve öfkeli davranır.

Eleştirilmişse ‘’İKİ YÜZLÜ’’ olur.

Tabi ki eleştiriyi hepimiz yapıyoruzdur. Eleştiri yaparken olumluya çekerek yaptığımız eleştiri durumu yüceltirken, olumsuza çekilerek yapılan eleştiri dibe gömülmemizi sağlar.

Yaptığı veya planladığı durumu beyan ederken eleştiri almamak için ya inkara sığınır ya da bir başkasının fikri gibi sunum yapacaktır.

Korkutulmuşsa ‘’YALANCI’’ olur.

İnsan doğası gereği yaşamak için korkması gerekir. Korkarız ki kötülüklerden uzak dururuz. Korku değil midir, bizi hayatta tutan yaşamamıza önderlik eden.

Yalnız bu korku hayatta en sevdikleriniz ve güven duyduğunuz insanlar tarafından dengesiz bir biçimde verilmişse, ne zaman ne için korkutulacağınızı bilmezseniz ; kendinizi korumak için her daim yalana başvurmanız da normal görünmesi gayet olağandır.

Çocuk; KOŞULSUZ SEVİLMİŞSE ‘’KENDİSİ’’gibi olur.

Her zaman yanında  destek, yaslandığında omuz, yorulduğunda gölgesinde soluklanacağı çınar ,takıldığında yol, bulamadığında yön ,görmediğinde göz ,duyamadığında his olan bir ailen varsa ;ne maske takmaya ne yalan söylemeye ne de nefret duygunu çoğaltmaya gerek duyacak çocuk olur.

Hiçbir çocuk kişilik bozukluğuyla dünyaya gelmez .

Kendisi gibi olması hak tanınmış çocuklar yetiştirebilmemiz dileğiyle…

Serpil Kazan,
Eğitim&Danışmanlık,
İlişki ve Evlilik Danışmanı,
Icf Profesyonel Yaşam Koçu,
Kurumsal Marka ve İmaj Danışmanı,