Tatsız yazı

Hiçbir şeyin tadı tuzu kalmadı.

Yılın son günlerinde peşi sıra zam haberleri alıyoruz.

Nefes almak için mücadele ederken her yeni haber bir düğüm olarak ekleniyor yüreğimize.

Birleşik Kamu-İş Konfederasyonu’nun verilerine göre gıda fiyatları bir önceki yıla göre yüzde 100,2 arttı.

2021 yılından bu yana gıda fiyatlarındaki artış yüzde 670.

Açlık sınırı 16 bin 483 liraya kadar yükselirken, yoksulluk sınırı da 47 bin lira sınırına yaklaştı.

Biz hala asgari ücretin ne olacağını tartışıyoruz.

Bugün yeni bir haber geldi.

TÜVTÜRK araç muayene ücretleri de zamlandı.

Bir araç muayenesi için yaklaşık 2 bin lira ödeyeceğiz.

Ekmek 8 TL olmuştu dün.

Simit 12.5 TL.

Kış gelmedi henüz.

Doğalgaz ne olur kestiremiyoruz.

Yaşamıyoruz orası kesin.

*

Elimizdeki para her geçen gün pula dönüyor.

Madeni paraların hiçbir geçerliliği kalmadı piyasada.

Bırakın bozuk parayı 5-10-20 TL ile bile hiçbir şey alamıyoruz.

Nasıl bir düşkün durumdayız aklım almıyor.

Toplu iş sözleşmesi görüşmelerinde hala daha yüzde 30-35 oranlarını konuşuyoruz.

*

Yerel seçimlere 3 ay kaldı.

Bakın sadece 3 ay.

Ne sokakta ne siyasilerde seçim havası yok.

Sadece vatandaş değil siyasiler de bezmiş durumda.

Kimse ne öne çıkıyor, ne bir açıklama yapıyor.

Sanki seçim geçen hafta olmuş.

Bugün siyasetten usanmış herkes.

Genel seçimlerin hezimetini atlatamayan muhalefet var bir köşede.

Darmaduman olmuşlar.

Bir diğer köşede iktidar partisinin her şeye rağmen seçilebilir olarak kendine güveni.

Hal böyle olunca ortada bir yarış filan yaşanmıyor.

Bu seçim biraz daha şanslı gibiyiz sanki.

Sağda solda binlerce afiş, poster ve gereksiz propagandaya maruz kalmayacağız.

Sandığa gider, oyumuzu kullanırız.

Kafi.

Kim seçilmiş zaten ne önemi var?

İktidara gelen iktidar olmuyor mu?

Zihniyeti de iktidarlaşmıyor mu?

Muhalefetteyken vatandaşa canım cicim.

İktidar olunca hadi canım, hadi canım…

*

Hiçbir şey gelmiyor içimden.

Tadım tuzum yok benim de herkes gibi.

Akşam yatıyorum.

Sabah kalkıyorum.

Gün geçiyor bir şekilde çalışırken.

Yarına uyanıyorum.

Ümit, umut, beklenti…

Bunlar bize çok uzak kelimeler artık.

Yaşamaksa bunun adı, yaşıyoruz ne mutlu…